Η αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος στην Ε.Ε και οι αρνητικές επιπτώσεις της

Η Ευρωπαϊκή Ένωση θεωρείται αναμφισβήτητα από όλο τον πλανήτη ως μια «συμμαχία» κρατών, η οποία διακρίνεται στον οικονομικό, πολιτικό, πολιτιστικό και στον εκπαιδευτικό τομέα, κυρίως όμως στον οικονομικό. Εκτός τούτου, αξίζει να αναφερθεί ότι το βιοτικό επίπεδο των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι αρκετά υψηλό. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να προσελκύει άτομα από όλα τα μέρη του κόσμου, με τον στόχο να εγκατασταθούν μόνιμα σε Ευρωπαϊκό Έδαφος για μια καλύτερη ζωή. Ωστόσο, τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια ραγδαία αύξηση του μεταναστευτικού ρεύματος, η οποία έχει ανατρέψει την εύρυθμη λειτουργία της Ένωσης με αποτέλεσμα να παρουσιαστεί μια μεγάλη μεταναστευτική κρίση.

Σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Eurostat, το 2014 η χώρα με τους περισσότερους μετανάστες ήταν η Γερμανία με 866.000 μετανάστες και ακολουθούν το Ηνωμένο Βασίλειο (ήταν ακόμα στην Ε.Ε) και η Γαλλία με 631.000 και 340.000 αντίστοιχα. Συνολικά, η Ευρωπαϊκή Ένωση μια δεκαετία πριν, δέχτηκε γύρω στα 3 εκατομμύρια μετανάστες.

Από την άλλη, το 2022, η Ένωση υποδέχτηκε 7 εκατομμύρια μετανάστες. Μια αύξηση 4 εκατομμυρίων μεταναστών. Βέβαια, η πλειονότητα αυτών εγκαταστάθηκε σε Ευρωπαϊκό χώρο για λόγους εργασίας (34%) και ακολουθούν οι οικογενειακοί λόγοι (26%), ένα 14% ήρθε για εκπαιδευτικούς λόγους, ένα 12% για αναζήτηση ασύλου και ένα άλλο 14% για άλλους λόγους. Και πάλι η πλειονότητα των μεταναστών εγκαταστάθηκε σε Γερμανικό έδαφος. Αναγράφεται ότι περίπου το 1/3 του μεταναστευτικού ρεύματος του 2022 εγκαταστάθηκε στην Γερμανία (περίπου 2 εκατομμύρια μετανάστες). Ο κυριότερος λόγος που αυξήθηκε τα τελευταία 2 χρόνια η μετανάστευση είναι ο Ρωσο-Ουκρανικός πόλεμος και ευλόγως οι περισσότεροι μετανάστες είναι Ουκρανοί. Το 2022 ήρθαν περίπου 347.000 Ουκρανοί, ενώ το 2023 είχαμε μείωση κατά 40.000 σε σχέση με το 2022. Μετά την Ουκρανία, ακολουθούν η Λευκορωσία, η Ινδία, η Συρία, η Τουρκία, η Ρωσία, η Κίνα, η Βραζιλία και το Αφγανιστάν. Από τις αναφερόμενες χώρες, μόνο η Λευκορωσία, η Βραζιλία και το Αφγανιστάν είχαν μειωμένο μεταναστευτικό ρεύμα το 2023 σε σύγκριση με το 2022, η οποία όμως είναι σχετικά ισχνή.

Πολλοί είναι και αυτοί που έχουν κάνει αίτημα για άσυλο σε χώρες της Ε.Ε. Πιο συγκεκριμένα, οι 3 πιο δημοφιλείς άνθρωποι που ζητούν άσυλο είναι οι Ασιάτες, οι Αφρικανοί και αυτοί που προέρχονται από την Μέση Ανατολή και το ποσοστό αυτών των μεταναστών ανέρχεται σε σχεδόν 70%. Την πρώτη θέση στην κατάθεση ασύλου, έχουν οι Σύριοι και ακολουθούν με σχετικά παρόμοια νούμερα οι Αφγανοί και οι Τούρκοι. 1.130.000 αιτήσεις καταγράφηκαν το 2023, 18% περισσότερες σε σχέση με το 2022 και 62% περισσότερες το σε σχέση με το 2019, πριν την πανδημία του Covid. Οι 5 επικρατέστερες χώρες υποδοχής όσον αφορά τα αιτήματα ασύλου είναι: η Γερμανία (329.000), η Ισπανία (160.500), η Γαλλία (145.100), η Ιταλία (130.600) και η Ελλάδα (57.900), ωστόσο, αν αναφερθούμε στα καταγεγραμμένα αιτήματα ανά 100.000 κατοίκους, οι 3 επικρατέστερες χώρες είναι: η Κύπρος (1300), η Αυστρία (650) και η Ελλάδα (600).

Ποιες όμως είναι οι επιπτώσεις αυτής της ραγδαίας έλευσης μεταναστών στον χώρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης; Καταρχάς, μία σημαντική επίπτωση που έχει η υπερβολική μετανάστευση είναι ο κίνδυνος αλλαγής του Ευρωπαϊκού Πληθυσμού. Και πάλι σύμφωνα με την Eurostat το 2023, 27.3 εκατομμύρια κάτοικοι δεν είναι πολίτες την Ε.Ε και αποτελούν το 6% του συνολικού πληθυσμού, ενώ 42.4 εκατομμύρια άνθρωποι που ζουν στην Ε.Ε δεν γεννήθηκαν σε χώρα που ανήκει στην Ένωση. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα να αλλάξει η ευρωπαϊκή «ταυτότητα» λόγω του γεγονότος ότι οι μετανάστες έχουν μεγαλύτερα ποσοστά γεννητικότητας, το οποίο συνεπάγεται και την κρίση της Ευρωπαϊκής κουλτούρας. Φυσικά είναι γνωστά και τα μεγάλα ποσοστά εγκληματικότητας που προκαλούνται καθημερινά από τους μετανάστες. Το 2022, η Γάλλια που είναι πρώτη σε αυτήν την κατηγορία, είχε 867 κρούσματα εγκληματικότητας, διπλασία από την γειτονική της χώρα, την Γερμανία. Επομένως γίνεται αντιληπτό ότι η μεταναστευτική κρίση που βιώνει σήμερα η Ευρώπη έχει μεγάλες επιπτώσεις στην διατάραξη της ομαλότητας της κοινωνίας και πρέπει να καταπολεμηθεί. Το ερώτημα όμως είναι πως θα γίνει τούτο εφικτό.

Συντάκτης: Γεώργιος Δροσάκης

Επιμέλεια: Κωνσταντίνα Λουκάνη